Theo Damsteegt

Theo Damsteegt was een van de eerste pioniers van KunstPost. Samen met anderen van het eerste uur heeft hij leuke herinneringen aan het gezamenlijk verven van een gymzaal en daar dan later in exposeren. Nu is zijn werk, allemaal grafiek, in groepstentoonstellingen in het buitenland te zien. Ginny Goedkoop en Nathalie van Eck stellen hem de vijf uitgelichte vragen.

Als je een dag of nacht in een museum mocht doorbrengen, welk museum zou dat dan zijn?
Dan zou ik het toch dichtbij zoeken: het Gemeentemuseum in Den Haag. Het hangt er een beetje vanaf wat ze op dat moment hebben. Maar er zijn ook andere favorieten, zoals het Stedelijk Museum in Amsterdam of het Kröller-Müller museum. Dan ga ik ’s nachts door de tuin dwalen.

Heb je zelf een werk gemaakt dat je absolute favoriet is?
Nee, er is een aantal favorieten, maar dat wisselt met de jaren. Maar wat er nu aan de muur hangt is wel favoriet, schuifdruk deels en samengestelde prenten.

Hoe ben je op schuifdrukken gekomen?
Heel toevallig, omdat ik bezig was een meerkleurendruk te maken en toen verschoof per ongeluk het blok en daardoor ontstond diepte. Later zag ik dat iemand me was voorgegaan in deze techniek in de jaren 90 in zwart-wit: Henc van Maarseveen. Op een gegeven moment kwam de grafiekkrant van Pulchri en daar stond in een postuum verschenen artikel van Van Maarseveen het woord schuifdruk, en zo ontdekte ik zijn werk. Toen heb ik ook een artikel daarover geschreven in het Pulchri blad, een vergelijking van zijn werkwijze en de mijne.

Wanneer ben je begonnen en hoe heeft zich dat ontwikkeld?
Ik ben in 2013 begonnen met grafiek. In dat jaar volgde ik workshops linosnede en ben ik zelf gaan experimenteren ook met andere soorten van grafiek. Die workshops waren wel echt nodig, want ik was eerst primitief bezig. Maar op een gegeven moment ben ik me vooral op linosnedes in schuifdruk gaan toeleggen.

Wie of wat inspireert je en waarom?
Ja, wat inspireert mij…. Niet een andere kunstenaar, want er zijn er nauwelijks op het gebied van schuifdruk. Maar wel in de eerste plaats het ambachtelijke aan lino snijden, je werkt met een pers en inkt. Grafiek is erg ambachtelijk. Dus dat is een punt. En andere is het experimentele van schuifdrukken. Want je streeft naar een harmonieus eindresultaat, en kleuren en vormen samenvoegen kan best lastig zijn. Bij elke print in een oplage van zo’n tien stuks heb je wel zes of zeven test printen nodig. Dat is het kenmerk van een grafiek: je maakt een serie identieke prenten.

Redactie KunstPost 2016

Wilt u meer weten ga naar theodamsteegt.com